უტრუხუნე

(პოემის შესავლიდან: საზანდრისათვის)
მასპინძელი:
- კარს საზანდარი მოგვადგა
რა გავიტანოთ, რა გვაქო,
- დაუსხით რქაწითელისა,
ხოხობი ჩავატაბაკოთ...
- ყელი თუ ჩამაჭრებია
და ხილი მოაპრიანა,
- ხონჩა ვარსკვლავით გაუვსეთ,
დანაც მიართვით პრიალა!
საზანდარი:
- „მიწურვილ იყო ზაფხული
ქვეყნად ამოსვლა მწვანისა,
ვარდის ფურცლობის ნიშანი
დრო მათის პაემანისა“!..
სიტყვავ დაისხი ზურმუხტი;
პირველი ნამეხარია!
ადაწვენილი ვაზივით
გავშლილვარ, გამიხარია!
საკახეთურო ღრუბლებო,
სამგორს ადუღეთ ვარდები!
მთვარევ, იორში დაწექი;
კალმახებს შეუყვარდები!
შენი ჭირიმე გამზრდელო,
- წნორით დაწნული აკვანო.
- შენ, ბიჭო უტრუხუნეო,
ლექსები გამოვაქანოთ!