გაზაფხულის ამო ძალა

გაზაფხულის ამო ძალა
სოფელს უმღერს “ქებათ-ქებას”.
სევდა იმედს ენაცვალა
და სამგოსნო აღტაცებას;
ანავარდდა სული, გული,
გრძნობა წმიდა, მონარნარე,
თვალსაჩინოდ მოქარგული,
ახავერდდა არე-მარე;
გაიფურჩქნა ია-ვარდი.
მოეკაზმა მდელოს გული,
მერცხალთ იწყეს ხად ნავარდი,
ნანას უმღერს ვარდს ბულბული.
მზის ამოსვლას ელოდება
სასოებით ქვეყნად ყველა
და ზეცაზე ისახება
განახლების ცისარტყელა,
ჰა, ლომ-კაცი, შრომის შვილი
სთესავს,-ელის მოსავალსა,
თავის ბედით კმაყოფილი
ნატრობს შვილთ კარგს მომავალსა.
მწყემსი დილით მთასა და ველს
უხმატკბილებს სალამურსა.
გოგოთ გროვა ბანსა აძლევს,
იმღერიან საამურსა:
ყველა ერთად სამეჯლისოდ
ემზადება; უძგერთ გული,
ყველასა აქვს სამერმისოთ
იმედები დასახული...
ყველა იღვწის სასოებით,
ამყარებენ თანხმობასა,
ჯვრის წინ ლოცვით და ვედრებით
შეხარიან აღდგომასა...
გაზაფხულის ამო ძალა
სოფელს უმღერს “ქებათ-ქებას”,
სევდა იმედს ენაცალა
და სამგოსნო აღტაცებას...