შხამით სავსე თასი

რაღა ვიღონო ბედო მსახვრალო,
ამდენ უბედურს ცრემლსაც ვერ მოვწმენდ
რატომ დამტოვე, ღმერთო მაღალო,
ქართველთა მოდგმის დაქცევის მოწმედ!

დროთა კავშირი გაწყდა უწყვეტი?
ბედის ტრიალში ვერ გავერკვიე?
ვისაც შესხმას და ქებას ვუწერდი,
მე როგორ დავწერ მათთვის რექვიემს!

რა ზარი ისმის, რა ულმობელი!
ასეთი ზარი ჯერ არ მსმენია.
შხამით სავსეა თასი, რომელიც
ბოლომდე ჩემი შესასმელია!

სხვა არჩევანი არც მაქვს, უბრალოდ,
დღესაც შხამს ვსვამ და ხვალაც შხამს ველი...
ბოლომდე შევსვამ, რაკი, უფალო,
არ ამარიდე ეს შესასმელი!