ორგვარი სინანული

გვიან მივხვდი: ყოველი,
ცუდიც, კარგიც მოაქვს დროს.
ჩემს ბედს ვგმობდი, რომელმაც
შენს დაცემას მომასწრო.

ეხლა სინანულსა მგვრის
ნაღვლიანი ფიქრები:
შენ რომ აღორძინდები,
მე ხომ აღარ ვიქნები!

მე მივდივარ, შენ გტოვებ,
თითქმის სასომიხდილად.

შენ აღდგები, მაგრამ მე...
მე შენ ვეღარ გიხილავ!