მეფე დიმიტრი თავდადებული (თავი მეხუთე)


„ჯერი მიდგა ჩვენს მეფეზეც…

— „რატომ მე არ მომიდგაო,

იმას ცოცხალს არ გავუშვებ,

თუ პირში სული მიდგაო“.

გაუგზავნა მოციქული:

— „გამოცხადდი ჩემ-წინ შენო,

თუ არ მოხვალ, შენს ქვეყანას

ნაცარ-ტუტას ავადენო“.

დაგვიღონდა მეფე ქველი,

იმ ურჯულოს მიხვდა წადილს,

ისიც იცის, — იმ ღვთის-რისხვას

ჯართ სიმრავლე შესწევს ქადილს.

რა ჰქმნას? თითონ მამაცია,

მამაციც ჰყავს ჯარი, ერი,

მაგრამ ერთს რომ ასი გცემდეს,

კლდეც რომ იყო, გაგტეხს მტერი.

დიდს ჩავარდა საგონებელს,

შეუდგა ბჭობას, რჩევასა…

— „წავალ — მომკლავს, — და არ წავალ —

ამიოხრებს ქვეყანასა“.

ბოლოს ბრძანა: — „თავს მოვუყრი

მღვდელმთავართ და დიდებულთა,

ოცჯერ ზომვა, ერთხელ ჭრაო —

წესია მეფეთ ქებულთა.

ვნახოთ ერთი, რას მეტყვიან, —

წასვლას, თუ წაუსვლელობას?

ორში ერთს რას აირჩევენ, —

მეფის, თუ ქვეყნის დამხობას?''

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი