მსურს დაგიტოვო უნარი ხილვის ..
მსურს დაგიტოვო უნარი ხილვის, მარადიული წვის და დუღილის... ზამთარი _თავის თოვლით და ყინვით, ზაფხული_თავის ჭექა ქუხილით. მსურს დაგიტოვო სხვათა ტკივილის და სიხარულის განცდის უნარიც... სოფელი_სავსე მამლის ყივილით, ქალაქი_კედლებს შორის მბრუნავი. კიდევ გიტოვებ ორ ლამაზ ყმაწვილს: დღესა და ღამეს_ძილსა და ღვიძილს_ განთქმულს სიკეთით, სიწმინდით, ღვაწლით, როგორც ქურდობით, კვლითა და სიძვით. იმ საწყალ გოგოს ცრემლსაც გიტოვებ, ჩემს მოლოდინში დღემდე რომ ტირის. დანარჩენს ალბათ ნახავ თვითონვე: ნაცარს დამწვარი ჩიტის და სტვირის. ნახავ გალეულ კალამს და ვარსკვლავს, თავზე რომ ედგა ჩემს ხრიოკ მინდვრებს... და თუ ანდერძი კაცს მართლა არ კლავს, ჯერ ნურც შენ მომკლავ... მამყოფე კიდევ.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი