ღამე ალაზნის ველზე


ნაღვერდლების ჭიატით –
ნაპურალი იწვის.
და დგას მძაფრი სურნელი
კვამლისა და მიწის.
და კრუხივით მზრუნველი,
პირქუში და ზვიადი –
ზურგზე ისვამს წყვდიადი
მთვარეს, როგორც წიწილს.

წყარო: litklubi.ge

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი