ღამე ალაზნის ველზე
ნაღვერდლების ჭიატით – ნაპურალი იწვის. და დგას მძაფრი სურნელი კვამლისა და მიწის. და კრუხივით მზრუნველი, პირქუში და ზვიადი – ზურგზე ისვამს წყვდიადი მთვარეს, როგორც წიწილს.
წყარო: litklubi.ge
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი