ყველა განვლილი წამი ჩვენია!
მინდვრის ბოლოში ბრწყინავს მდინარე მდინარის გაღმა ბრწყინავს კრამიტი, კრამიტს გადაღმა ბრწყინავს მყინვარი და ყველაფერზე ბრწყინავს ამინდი. გლეხი კი მაინც არ მიდის არსად, სულში ჩასცქერის გადახნულ მინდორს – თავისი ვაშლის თუ ჭერმის მსგავსად, მიწაში ფესვი გაუდგამს თითქოს.
წყარო: litklubi.ge
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი