ძველი ლექსების კრემაცია
მე მართალი ვარ ჩემს თავთან ცამდე! უკვე ეს ქარიც ვერაფერს შველის და ვუცქერ, როგორ იწვიან ცეცხლში ლექსები - შენ რომ მოგწონდა ადრე. ასეთი დაჰყვათ ამ ლექსებს ბედი... და აი, მშვიდად ვზივარ და ვუცქერ - იფერფლებიან ისინი უცებ, მე კი, სულელი, რა ამბით ვწერდი?!