ძველი ლექსების კრემაცია

მე მართალი ვარ ჩემს თავთან ცამდე!
უკვე ეს ქარიც ვერაფერს შველის
და ვუცქერ, როგორ იწვიან ცეცხლში
ლექსები - შენ რომ მოგწონდა ადრე.

ასეთი დაჰყვათ ამ ლექსებს ბედი...
და აი, მშვიდად ვზივარ და ვუცქერ -
იფერფლებიან ისინი უცებ,
მე კი, სულელი, რა ამბით ვწერდი?!