სამი სურათი

(1768 წელში)

I
კავკასიონის კლდე _ ფიქალს
ვეშაპნი გადმოსწოლიან,
მთა მთასა, სალი სალს აწევს,
ხევნი წყლებს ჩამოსძღოლიან.
ჩანჩქარნი მათღლით მოჰქუხვენ,
იფრქვევა სპეკალთ ხვავია,
კლდენი მოჰბანვენ უპუთი,
თითქო მოსჭექდეს შვავია!
ჯიხვნი, ეხიდგან გამოსულ,
ნაპრალით აღმა ხლტებიან,
შურთხნი დასტვენენ ვაშასა,
მათ სდევენ, ეხიზნებიან;
მთების მწვერვალთა ღრუბელნი
ალერსით ჩაჰკონებიან,
სჩანს უმძიმთ გაყრა იმათი,_
მარგალიტს იცრემლებიან!
მზის სხივი ცისსარტყელას ჰქსოვს,
არწივნი ჰყეფენ ცაშია,
ჰყივიან მედიდურადა,
სცურავენ ნიავთ ზღვაშია!

II
აგერ ალაზნის მინდორზე
მკვდარს ლეკებს ყვავნი სწიწკნიან,
ტურებიც სტუმრად სწვევიან,
ყორნები თვალებს სჩიჩქნიან;
მგლები იბრძვიან ლეშზედა,
ხარბს თვალებს აბრიალებენ,
სვავები გაუმაძღარნი
ზეიდგან დასტრიალებენ!

III
აგერ კარავში ირაკლის
ომს შემდეგ მოუსვენია,
სძინავს მოქანცულს ბატონსა,
თავით უნაგირს ჰბჯენია,
მისი მერანი ჭიხვინებს,
კრინტს სხვა ვერ იღებს ვერავინ;
და შინა ყმანი `კახისა~
მისს ხრმალს სისხლიანს ჰფერავენ!..