ხარბი ქორი

ერთმა ქორმა ერთი იხვი
ხელთ იგდო, ჭამა ენება,
ჭანგვთა ჰყვა ისევ ცოცხალი,
მისგან არ ჰქონდა რამ ვნება;
ამ დროს შემკრთალმა კაკაბმა
ზეიდამ ჩამოუარა,
მას წაეტანა (ვინ იცის,
მასაც დაიჭერს, თუ არა?)
იხვი კი გასხლტა, ამბობენ:
`თავსა უშველა კარგაო,
ხარბს ქორს კი _ ზღაპრად იტყვიან__
ორივე დაეკარგაო!…~

`ხარბის თვალი რით გაძღება?….
(ნუთუ თქვენ არ იცითაო?)
ნათქვამია ძველისძველად:
`მხოლოდ შავი მიწითაო…”