დღისით არაბი ..

დღისით არაბი უკურნავმა დასწვა წყურვილმა,
აქლემის ყელზე დაკიდულა ზარის წკარუნი,
კუზნი მაღალნი აზიდულან და აწურვილან,
ზარის წკარუნი სულს ეღვრება - ცხელი წყარონი.

არსად იმედი... ამომშრალთა თვალთა წვალება
და უდაბნოში გათანგული გველი ისვენებს
და ირგვლივ ქვიშა, როგორც მიწის გარდაცვალება
და სადღაც მიწა, მცენარენი - მიწის სისველე.

მიდის არაბი... ბოლოს ქვიშას ბინდი ეცემა,
მერე არაბიც დაეცემა ქვიშას ბინდივით,
დაეცემა და დაქანცული ძილს მიეცემა,
აქლემის კუზნი - წაქცეული პირამიდები...

დაღლილ თვალებში დაიბუდა უცხო სიზმარმა;
ეზმანა მთები და მდინარე ღუის ლომივით
და მერე ბარად ჩამოვარდა და გაიზმორა,
გაექცა ველებს ლომის ბრდღვნინვით და ნახტომებით.
გათენდა ბოლოს... გაიღვიძა მზემ უწინარეს,
ლომი ღუოდა კაცის ძვლებზე, როგორც მდინარე...

წყარო: litklubi.ge