სევდიანი და მდუმარი ..
სევდიანი და მდუმარი ვარ დაყრდნობილი მაგიდას, ვიყავი ღამის სტუმარი, ღამემ ვარსკვლავი გაკიდა. მთვარე არ გამოჩენილა, ამოკრობოდა ღრუბელს, ვაი, რა ობლად შთენილა ზეცის ამხელა უბე.
წყარო: litklubi.ge
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი