0 1338

თოვლიანი ზამთარი. საღამო


მიდიხარ თოვლში თოვლივით კარგი
და კარგი ბიჭის ერთგული ცოლი,
და სუსტი მხრებით შენ მიგაქვს ხარკი –
ათასი ბიჭის ნასროლი თოვლი.
გამახსოვრდება გაშლილი მხრები...
გაკრთობს ქუჩაში ნაპოვნი ვნება,
მაგრამ ოჯახში იოლად თბები...
და სხვისი თოვლიც... იოლად დნება.
კომენტარები (0)