ძილგატეხილი ლექსი

რა ვქნათ, უკვე აღარ ვიცით: ღამიღ ვეღარ დაგვი-
ძინია ხალხს - ლამის შუბლზე დაგვასკუპდეს თაგვი!

აღარა აქვს ბოლო მაგის ყურის წამღებ ფხაჭუ-
ნსა და წრიპინს - გაგვიოხრა კარაქი და ხაჭო!

მეორე დღეს, სამსახურში, დაღლილი და უძი-
ნარი ვგდივარ მაგიდასთან, როგორც წიფლის კუნძი.

შვილს ვფიცავარ, არ ვაჭარბებ, ლამის არის გადა-
გვრიოს! უნდა უსათუოდ გავიჩინოთ კატა!

მთელი ჩვენი ამოდენა სახლი, ვიცი დაგვი-
მადლის, თუკი მოისპობა ის ოხერი თაგვი!

წყარო: litklubi.ge