ტაო-კლარჯეთს
გლოვა და ტანჯვა ართვინი ერის, აქ ქალებს ზრდიდნენ აზიზტანიანს. მემგლისგულავარ ართვინიერი და ჩემი ფეთქვა ლაზისტანია. და როცა ენა ნმარტავს მუნჯია, არ გამაგონოთ ძმურად ღალატი. ეს დაკარგული არტანუჯია, სადაც სახლობდა კურაპალატი. ხეო ფესვებით მომარაგდები, დღეს მოგვივლინე ცაო მარჯვეთი. ან აღსდექ დავით ,რომ არ აგებდი და დაგვიბრუნე ტაო-კლარჯეთი.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი