ყული

მარტოდმარტო მიდიოდა წვიმაში და ქარში ყული,
იყურება ცაში ყული , ამინდია არშიყული.
ფეხზე მდგარი ცისარტყელა ღრუბელითა აყალყული,
სიყვარულით შეპყრობილა და მთვარეა ალყა ყულის.
ხან ყმა არის სიყვარულის,ხანაც კიდევ მონა, ყული.
ზოგჯერ კიდევ უმიზეზოდ ცხვირპირი აქვს მონაყული.
მას ცხოვრებამ უთავაზა ხუთი თითით ალიყური.
წავიდა და არ დაბრუნდა ყველასაგან გარიყული.
/პოეტ პოეტიშვილი/