წრედი

ახალი ლექსი არ გასვენებდა,
ღამით კი მუზით შეკლული წერდი.
წინაღობები არ გაჩვენებდა,
განგანცალკევეს შეკრული წრედი.
ცაზე ფარა და არვე გეშლება
და თეთრ ანგელოსს ჰგავდა ბარდნილი.
პოეტს კი რამე არ გეშველება,
რადგან ლექსში ხარ გადავარდნილი.
ხან ჯერ მკვეხარობს უკმეხი მეხი,
იკვრება ცაზე გულელვის წრედი.
ხან ქუხილის ხმას, უკმენდდი ხემით
და წრედის გარეთ, სულ წერდი, წერდი....

პოეტ პოეტიშვილი