ფიჭვი

ქარმა მოტეხა ოცნების ფიჭვი,
ხმება იმედი უკვალოდ წიწვი.
გაჩნდა ფესვებთან კოცნებით ლიჭყი
და მე დღედაღამ  უკვაროდ ვიწვი.
ვხედავდი ცული მაჭრიდა ტოტებს,
ვუმზერდი ხელი მაცლიდა გირჩებს.
ქარი არომატს ფანჯრიდან მოტეხს,
მთვარე ცრემლსავსეს დაცლიდა სირჩებს.
ჩერო გაექცა ტოტებბურობას,
კუნძზე ვარდები გავაარილე.
მოკლეს ფიჭვის ხის ტოტემურობა
და მის სასახლით წავა მარილზე.

/პოეტ პოეტიშვილი/