სამხრედროში

ყველას გიწვევთ, რომ წახვიდეთ სამხედროში,
რომ დავიცვათ ხუთჯვრიანი სამხრე დროშის.
დღეს პეგასის კავალერი დეზებს ტირის...
ო, მის ნაცვლად მე მრცხვენია დეზერტირის.
დღისით მზე და ღამით მთვარე თვალებს კრუტავს,
დიდმა დათვმა ვარსკვლავები არეკრუტა.
გაგფანტავენ კაპიტნები, კაპრალები,
რომ პეგასის ნალნაპრალით არკა ლპები.
გაღვიძება არც თუ ისე, გვიანი ჩანს,
ჩვენ თავს ლაჩრად ნუ ვაჩვენებთ იანიჩარს.
აჩაღებენ ახალ-ახალ ნიუ კერებს,
ვერ გამოვზრდით ბუნკერებში იუნკერებს.
რომ გვეკეთოს ხუთჯვრიანი სამხრე დროშის,
ყველას გვიწვეს საქართველო სამხედროში.

/პოეტ პოეტიშვილი/